In het weekend dat er aan het spoor gewerkt wordt tussen Den Haag en Leiden, adviseert de NS Reisplanner mij om van Schiedam naar Rotterdam te reizen en daar de Intercity Direct te pakken naar Amsterdam, “toeslag verplicht”. In Schiedam lees ik op het infobord dat er geen treinverkeer mogelijk is op het HSL traject, omdat de trein kapot is. “Ja hoor, een uitzendkracht op de bok”, denk ik bij mijzelf. De NS Reisplanner adviseert mij nu om toch maar naar Rotterdam te gaan en daar de trein te pakken naar Utrecht en vandaar met de ICE naar Amsterdam te reizen “toeslag verplicht”. In Rotterdam aangekomen, blijkt mijn Intercity Direct wel klaar te staan. Ik neem de gok en stap in. Zonder problemen arriveer ik in Amsterdam. Die uitzendkracht zat dus niet op de bok, maar achter de knoppen van het infobord. De terugreis verloopt prima. Om 21:37 vertrekt mijn trein vanaf spoor 15a. In Rotterdam moet ik een kleine twintig minuten wachten voordat ik door kan naar Schiedam. Niks aan te doen. Vakantietijd. Als ik plaats neem op het bankje van perron 9, gaat de “slow whoop” af. Dat is een soort luchtalarm. Een vriendelijke vrouwenstem vertelt vervolgens op dringende toon dat het gebouw verlaten moeten worden via de aangegeven nooduitgangen. Zij blijft dit herhalen. Dat heb je, als het knopje van de “slow whoop” wordt ingedrukt. Wat zou er aan de hand zijn? Een bommelding? Is het zover, zijn de baardmannen in Rotterdam aangekomen? Ik zie geen politie, geen BHV hesjes, geen NS personeel en geen nooduitgangen. Iedereen verlaat het perron rustig via roltrap en loopt naar de verschillende uitgangen. Je moet nog wel even uitchecken, want de poortjes zijn dicht. Er moet blijkbaar nog een knopje ingedrukt worden om die open te zetten. Op het stationsplein staat iedereen een beetje verdwaasd op de telefoon te kijken, op zoek naar informatie. Geen sirenes, geen zwaailichten, geen rook, geen vuur. Een vredige zomerse vrijdagavond. Na tien minuten lopen er een paar mensen het station weer binnen. Ik volg, net als de rest van de reizigers. Nu staan de poortje wel open. Het is duidelijk. Ook de stationschef is op vakantie. Tip aan Roger van Boxtel: Leg die uitzendkrachten nou eens uit waar al die knopjes voor dienen en vooral wanneer je het knopje van de Slow Whoop mag indrukken.