Twee fantastische dagen

Met een goede vriend naar het Holland International Blues Festival in Grolloo, Drenthe. Twee dagen lang. Vriend heeft onderdak geboekt in een dorpje een kilometer of zes verderop. Meteen twee fietsen erbij, dan kunnen we gewoon een biertje drinken. Ik heb de tickets geregeld.

Tien uur vrijdagochtend, we stappen in de auto. Om kwart over tien vraag ik, langs mijn neus weg, of vriend de tickets nog heeft uitgeprint. Ik zie de schrik in zijn ogen. Grapje. De tickets zitten in mijn tas. Altijd lachen met Roon. Een uurtje of vier later zitten we op de fiets. Het zonnetje schijnt. Nog een klein stukje, dan zijn we in Blues Village Grolloo. Plotseling slaat de schrik in mijn benen. Ik knijp in de remmen. De entreetickets, die zitten nog in mijn tas, en die staat dus nog in het huisje. Altijd lachen met Roon, zie ik vriend denken. Helaas. We maken rechtsomkeert.

Met flink wat kilometers in de benen arriveren we op het festivalterrein. Danielle Nicole heeft niet op ons gewacht. Dat is jammer, want wat is die dame goed. De laatste twee nummers van haar optreden pikken we nog mee. De top act van vrijdag moet Van Morrison worden. Hij staat voor kwart over acht geprogrammeerd. Met een biertje, broodje bal en nog een biertje en een boel lekkere muziek leven we toe naar Van the Man. Een stuk of acht topmuzikanten heeft meneer Morrison meegebracht. Ze doen hartstikke hun best, maar meneer zelf heeft niet in de gaten dat er publiek voor zijn snufferd staat. En we zijn toch met een mannetje of tienduizend. We klappen en we joelen. Het doet de artiest helemaal niets. In een razend tempo speelt hij zijn nummertjes. Ik kijk mijn vriend eens aan. Die Morrison krijgt toch betaald voor dit optreden? Is het dan teveel gevraagd om één keer dankjewel tegen ons te zeggen? Ja dus. Het woordje “klantvriendelijkheid” staat niet in het woordenboek van meneer Morrison. Prima, dan nemen wij nog een biertje, het is lekker weer en we hebben nog een paar bandjes te gaan. Veel plezier meneer Morrison. Het werden twee fantastische dagen. Dankjewel Johan Derksen.

 

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *