Regels

Honderd jaar geleden haalde Anton Kröller de moeflon naar de Veluwe. Het wilde schaap uit Sardinië zorgt ervoor dat er diversiteit in het landschap blijft. De moeflons eten het gras tussen de heideplanten en zorgen ervoor dat we over een paar jaar niet alleen maar gras en bos hebben. Maar nu lopen er ineens wolven op de Veluwe en die eten geen gras maar moeflon. Hartstikke leuk voor de fauna, maar minder voor de flora. Als die moeflons straks allemaal uitgemoord zijn, wie zorgt er dan voor die mooie heidevelden? De wolf meteen afschieten is misschien wat rigoureus, maar vangen en achter de hekken van de Hoge Veluwe weer loslaten is misschien een optie? Helaas, dat mag niet. De wolf is namelijk beschermd.

In de Oosterschelde zwemt sinds kort een eenzame tuimelaardolfijn. Hij (of zij) is waarschijnlijk per ongeluk die Oosterschelde ingezwommen. Terug naar zee kan alleen via de Oosterscheldekering of via een sluis. De ervaring leert dat dolfijnen dat eng vinden. In de Oosterschelde kan het beest wel even overleven, maar hij is er eenzaam en de vissen waarvan hij leeft zijn te klein voor een fatsoenlijk maal. Dan vangen we de dolfijn en zetten we hem aan de andere kant van de dijk weer in zee, zou je zeggen. Maar dat mag niet, want de dolfijn is beschermd. Arm dier.

In steden als Haarlem en Rotterdam worden ze gek van de meeuwen. Die beesten maken in het voorjaar nesten en planten zich heerlijk voort. Als je die vogels niet meteen dood wilt schieten, zou je de eieren uit de nesten kunnen halen. Dat scheelt weer een paar van die plaaggeesten. Maar dat mag niet, want de meeuw is beschermd.

Dieren gaan gewoon hun gang. Ze trekken zich van god noch gebod iets aan. Daar kunnen ze niets aan doen. Ze weten niet beter. Wij wel. Zouden wij mensen misschien niet af en toe ons gezonde boerenverstand moeten laten prevaleren boven het volgen van de regels? Dat is toch voor iedereen beter?