Je zal maar kinderen thuis hebben. Of het nou kleintjes zijn, pubers of studenten, het valt allemaal niet mee. Dat opvoeden is normaal al een hele klus, maar in tijden van lockdown, gesloten scholen en een avondklok, is het horror. Voor je het weet lopen ze na negen uur nog buiten en stelen ze viltstiften en zakjes M&M bij de Zeeman. Mijn vrouw en ik hebben de opvoeding van onze zoon gelukkig al een paar jaar geleden succesvol afgerond. De jongen heeft lekker gestudeerd en daarna een goede baan gevonden. Hij heeft het ouderlijk huis verlaten en woont nu in zijn eigen fijne huisje. Ik geef een ruime acht voor het hele project. Af en toe hebben vader en zoon elkaar nog nodig. “Pap, ik werk tegenwoordig thuis. Kan jij een kacheltje ophangen? Pap kan jij er een stopcontactje bij maken?” “Hé Steef, hoe moet dat met die telefoon? Kan jij even naar de printer kijken?” Oude en nieuwe techniek. Zo heeft ieder zijn kwaliteit. Ik wist natuurlijk al dat mijn zoon wat in zijn mars had, maar het is inmiddels wel duidelijk geworden dat hij mij in razende vaart voorbij aan het sjezen is. Is u iets opgevallen toen u op het linkje klikte om dit Praatje te lezen? Kijk nog eens goed. De hele website is vernieuwd. De plaatjes en de praatjes zijn van mijzelf. Een kwestie van tekenen en tikken. Maar dat het er allemaal zo lekker fris uitziet en dat u ook zo fijn kunt klikken heeft u te danken aan mijn zoon. Toen de burgemeester van Rotterdam aan de ouders vroeg of zij wisten waar hun kinderen uithingen toen de stenen door de lucht vlogen, zat mijn kind achter zijn laptop aan roonswereld te knutselen. Hij heeft er zelfs een echte winkel ingebouwd. Kijk er maar eens rustig in rond. Helemaal onderaan de website staat: “Mede mogelijk gemaakt door Stefan de Niet”. Dat is dus mijn zoon. Die acht is inmiddels een dikke negen geworden.