Het was weer gezellig. Een paar extra dagen vrij. Een uurtje later opstaan. Ontbijtje met kerststol en roomboter. Iets lekkers bij de koffie, uitgebreid diner, natuurlijk met een glaasje wijn en ’s avonds nog twee. Heerlijk. Maar dan komt het onvermijdelijke moment dat je merkt dat je broek te strak zit. De digitale weegschaal zegt twee kilo extra. Sjonge, dat gaat hard. Wat nu? Nog een paar dagen genieten en hopen dat het bij die twee kilo blijft. Vanaf twee januari ga ik proberen om de buik weer een beetje netjes in de broek te krijgen. De sportschool is geen optie. Ik ben er nooit geweest, maar op de een of andere manier staat het mij tegen. Ik ben bang dat ik van zo’n loopband af sodemieter en dat iedereen dan in lachen uitbarst. De deskundigen zeggen dat je tienduizend stappen per dag moet zetten om een beetje gezond door het leven te gaan. Ga er maar aan staan. Zal ik een app op mijn telefoon downloaden om mij bij de les te houden? Of zal ik zo’n hip horloge aanschaffen? Voor ongeveer vijftig euro heb je een hele mooie, met een hartslagmeter, een bloeddrukmeter, een saturatiemeter (nog nooit van gehoord) en een calorieteller. En hij is nog waterdicht ook. Maar van techniek val je niet af. Sterker nog, meestal word je er dikker en luier van. Om een stappenteller te kopen hoef je geen stap te verzetten. Een paar keer klikken van af de bank en klaar is kees. BOL.com brengt hem de volgende dag langs. Sonja Bakker schijnt ook te weten hoe je een beetje aardig van je kilo’s af kan komen. Zij heeft de Methode Sonja Bakker ontwikkeld. Ik ga vanaf 2 januari aan de slag met de Methode Roon. De broekriem is mijn analoge meetinstrument. Een gaatje extra betekent te veel gegeten en/of te weinig bewogen. Even geen biertje, wijntje en zoutje, maar een spaatje rood en de fiets zonder accu. Net zo lang totdat de riem weer het oude gaatje te pakken heeft. Simpel, doeltreffend en gratis.