Met koorts blijf je thuis. Dat is wat we de afgelopen twee jaar geleerd hebben. Nu loop ik al een paar dagen met lichte verhoging rond en het lijkt alleen maar erger te worden. Ik heb het niet op mijn werk verteld en ben gewoon in de trein gestapt. Onverantwoord, hoor ik u denken. In normale tijden zou ik u gelijk geven en zou ik waarschijnlijk ook mijn verantwoordelijkheid wel hebben genomen. Maar het zijn geen normale tijden. Aanstaande woensdag speelt er sinds lange tijd weer eens een Nederlandse voetbalclub in een Europacupfinale. Ik heb last van finalekoorts. Concentratieverlies, slecht slapen, minder eetlust. Het zijn symptomen die bij deze aandoening horen. Ziekmelden is geen optie. Dat doe je niet, maar makkelijk is het allemaal niet. Als fan van Feyenoord ben je wel wat gewend, maar dit keer is het gevoel is totaal anders. Teleurstellingen kunnen wij verwerken als geen ander. De spot en hoon op maandagmorgen van collega’s deert ons niet. De hoop dat het morgen beter wordt houdt ons al jaren op de been. Maar nu staan we gewoon in de finale tegen AS Roma. In een veel te klein stadion in Tirana, de hoofdstad van Albanië, wordt er woensdagavond om 21:00 uur afgetrapt. Albanië, een landje waar ze corruptie zo ongeveer hebben uitgevonden. Vrienden van de Italianen. De scheidsrechter komt uit Roemenië. Een land waar ze niet vies zijn van een paar steekpenningen. José Mourinho is de trainer van onze tegenstander. De man heeft van ontregelen zijn levensdoel gemaakt. Begrijpt u mijn koorts? Altijd die angst dat het verkeerd gaat aflopen. Woensdagavond zal ik ruim op tijd voor de televisie zitten. Elk half uur naar de wc. Logisch, als je de zestig gepasseerd bent, zou je kunnen denken. Maar het ligt niet aan mijn prostaat. Het zijn de zenuwen. Ik zal schreeuwen, schelden en hopelijk juichen.
Wat de uitslag ook wordt, ik weet nu al dat ik een flesje bier te veel zal drinken. Donderdag is het Hemelvaartsdag. Een vrije dag. Misschien nog een beetje hoofdpijn, maar waarschijnlijk zal de koorts dan wel gezakt zijn. Gelukkig maar.
