Het gevoel kwam mij bekend voor. Dat je aan het begin van de dag een beetje gespannen bent. Vandaag zullen we toch wel weer eens winnen? En dat het dan aan het einde van de dag toch weer niet gelukt is. Ik ben namelijk supporter van de voetbalclub Feyenoord.
Afgelopen woensdag heb ik mijn democratische plicht vervuld. In de aanloop naar de verkiezingsdag zag het er al niet zo goed uit, maar je hoopt toch stiekem op een verrassing. Misschien een kleine overwinning? De dag eindigde zoals verwacht. Met chips op de bank en teleurstelling op mijn gezicht. Maar het kan altijd erger. Stel je toch eens voor dat je op een van de klassiek linkse partijen gestemd hebt. Hoe ben je dan naar bed gegaan? Wat is daar gebeurd? De partijleiders snappen er niets van. Ze hebben het toch zo goed voor met de wereld. Hogere lonen, meer geld naar de zorg en een beter milieu. Wie wil dat nou niet? Waar zijn al die stemmen gebleven? Toen ik klein was stemde je op Joop den Uyl als je in de fabriek werkte. Ging je naar de kerk, dan maakte je het vakje van het CDA rood. Maar zo werkt het al lang niet meer. Zelf ben ik niet zo’n wegloper. Je gaat ook niet ineens voor Ajax zitten juichen als het even tegen zit met je kluppie, maar de meeste mensen zitten zo niet in elkaar. Gelukkig maar. De mensen in de arbeiderswijken hebben geen last van grote varkens- en kippenstallen. Sterker nog, het levert kiloknallers op. Best handig als je met een bescheiden salaris de maand door moet komen. Bovendien werkt dat aardgas nog prima om je kipfiletje op te bakken. En met een suiker- of vliegtax hoef je in de Schilderswijk volgens mij ook niet aan te komen.
Zodra er weer publiek het stadion in mag, adviseer ik de partijleiders van de Partij van de Arbeid, Groen Links en de Socialistische Partij snel een kaartje te kopen voor een wedstrijdje bij ADO Den Haag. Daar kennen ze het gevoel van verliezen en als je goed luistert hoor je de stem van kiezer die je bent kwijt geraakt.