Het is toch wat, met die Geert Wilders. Reist hij helemaal naar Rotterdam om zijn nieuwe vriendje voor te stellen, een zekere meneer Hegedüs, staan die jongens van Denk daar ook ineens. Niet zo gek natuurlijk als je afspreekt op een veldje voor de Essalam moskee op Zuid, maar Geert had er toch even geen rekening mee gehouden. Foutje. Op die gure donderdag in december moet Geert het journaille ineens delen met die slimme meneer Kuzu en de imam van de moskee, die de dames en heren van de pers ook nog eens trakteert op een heerlijk kopje warme thee. En wat denk je? Een dag later schopt de Grote Blonde Leider zijn nieuwe vriendje al weer op straat. Geert was even vergeten te vragen hoe meneer Hegedüs over de rest van de wereld denkt. En wat blijkt? De beste man wil niet alleen van de moskeeën af, maar hij heeft nog veel meer rare ideeën. Dat van die Holocaust bijvoorbeeld, dat viel allemaal best wel mee. En mensen met een kleurtje vindt hij maar raar. Die moeten we langzaam maar zeker ook maar ons mooie landje uit zien te werken. Arme Geert. Hij wist dit niet. Geert wordt een beetje moe denk ik. Hij wil wel, maar hij kan het niet meer zo goed. Je zou bijna medelijden met hem krijgen.