Voor de meeste sporten zet ik de televisie niet aan. Ja, als mijn kluppie Feyenoord een wedstrijd in de Champions League speelt, dan ga ik er lekker voor zitten. Een mooie bergetappe in de Tour de France kan mij ook nog wel bekoren, maar Max Verstappen in zijn raceauto hoeft voor mij niet. Atletiek wordt pas leuk als Femke Bol de laatste loopster is bij de 4×400 meter estafette in een Olympische finale. Bij tennis snap ik de puntentelling niet. Waarom krijg je bij de eerste keer raak slaan meteen 15 punten? De tweede keer raak is nog eens 15 erbij en de derde keer is maar 10 punten waard. Degene die dat verzonnen heeft moet zwaar onder invloed zijn geweest. Daar ga ik dus niet naar zitten kijken. In het hypothetische geval dat Tallon Griekspoor in de finale van Wimbeldon staat, zal ik een uitzondering maken. Een EK of WK voetbal is leuk als Oranje speelt, zelfs als het de vrouwen zijn. Ik ben inmiddels gewend aan het niveau. Net als bij de mannen geef ik fanatiek commentaar bij de beelden. Meestal deugt de scheidsrechter niet. “Hé scheids, zie je dat niet! Ben je blind ofzo?!” Maar ook het spelinzicht van onze Oranje Leeuwinnen vraagt nogal eens om commentaar. “Kom op, speel Pelova nou eens aan in plaats van steeds maar weer een tikkie breed. Zij slingert de bal voor de goal en Miedema knikt hem in het netje. Zo moeilijk is dat toch niet?” Het is fijn als er gewonnen wordt, maar met een biertje en een sjippie vermaak ik mij ook bij de vrouwen prima. Hartstikke goed dat nu zelfs elke wedstrijd live op Nederland 1 te zien is. Maar wie heeft er bedacht dat echt alle wedstrijden van het Europees Kampioenschap vrouwenvoetbal rechtstreeks de huiskamers ingeslingerd moeten worden? Wat is er interessant aan Finland tegen Zwitserland? En waarom moet er tegelijk ook op het andere net Noorwegen – IJsland uitgezonden worden? De programmadirecteur van de NPO moet stomdronken zijn geweest toen hij dit bedacht heeft. Waarschijnlijk een ver familielid van de uitvinder van het tennis.
