Een paar maanden geleden vertelde Freek Rikkerink, van Suzan & Freek, via Instagram dat hij uitgezaaide longkanker heeft. Vorige week liet Gerard Cox in de krant schrijven dat hij ongeneeslijk ziek is; slokdarmkanker. Iedere keer als je zo’n bericht leest, schrikt je toch even. Freek wordt binnenkort vader. Het is niet te verteren dat hij zijn kind niet zal zien opgroeien. Gerard Cox is vijfentachtig. Dat is een mooie leeftijd, zeggen wij dan.
Dood gaan we allemaal. Dat hoef je mij niet te vertellen. Mijn familie is bepaald niet verantwoordelijk voor de hoge levensverwachting in ons land. Voor de zekerheid heb ik ook alvast een lijstje gemaakt met muziek voor op mijn begrafenis. We maken daar thuis wel eens grapjes over. Eén van de nummers op dat lijstje is Nobody Wins. Het staat op de CD Letters From Utopia van Kayak en is geschreven door de drummer van de band, Pim Koopman. Op 6 november 2009 was ik bij een concert van de band. Het bleek het laatste concert van de drummer te zijn. Drie weken later overleed Pim Koopman plotseling op zesenvijftigjarige leeftijd.
En dan lees ik zaterdag op Facebook: “Lieve mensen. Ik heb verdrietig nieuws. Er is bij mij uitgezaaide longkanker geconstateerd. Genezing is niet meer mogelijk.” Net als Gerard Cox en Freek Rikkerink kondigt Edward Reekers publiekelijk zijn naderende dood aan. Edward Reekers is de zanger die ik in 2009 samen met Cindy Oudshoorn het prachtige Nobody Wins hoorde zingen. De man die ik daarna nog heel vaak live heb zien optreden, omdat ik fan van hem ben. Een goede neef van mij regelde eens een foto van Kayak met een handtekening van Edward Reekers. De foto hangt al jaren in een lijstje boven mijn bureau. Edward Reekers zal niet meer optreden. Gelukkig is zijn prachtige stemgeluid nog op heel veel albums te beluisteren. Luistert u muziek via Spotify? Zoek dan ook het nummer Nobody Wins van Kayak eens op. Ik hoop dat het nog even duurt, maar het zou jammer zijn als u het voor de eerste keer hoort wanneer het uit de speakers van de aula klinkt.
