Vorige week zaterdag was het rokjesdag, de eerste warme lentedag van het jaar. We zijn een week verder en het is weer een prachtige zonnige zaterdag. Zonnebril en petje op, kopje koffie op de tuintafel en de dikke weekendkrant op schoot. De zes nul van vorige week echoot nog een beetje in mijn hoofd. Het leven is zo slecht nog niet. Ik lees dat Jeroen Pauw voorlopig een talkshow blijft presenteren, dat de Libelle, het tijdschrift voor de moderne vrouw, al negentig jaar bestaat en dat de paprika chips van Albert Heijn de lekkerste is van het hele land. Allemaal goed nieuws. De berichten over de oorlogen en het gedoe in Den Haag sla ik nog even over. Mathieu van der Poel heeft de Ronde van Vlaanderen al gewonnen, net als Parijs- Roubaix. De foto van deze magistrale wielrenner staat op de voorpagina. Misschien gaat hij morgen ook de Amstel Gold Race winnen. Het zou niemand echt verbazen. Als u dit leest, weet u of het gelukt is. Ondertussen fietst mijn zoon met zijn maten in Limburg diezelfde Amstel Gold race, maar dan voor liefhebbers. Hij beklimt de Keutenberg en de Cauberg en legt 157 km af in 6 uur en 42 minuten. Ik vind het knap. Een half jaar geleden ben ik geopereerd aan mijn hypofyse, het kliertje dat de hele hormoonhuishouding in je lijf regelt. Terwijl ik een slok van mijn koffie neem, constateer ik met genoegen dat mijn gelukshormoon nog prima wordt aangestuurd.
